Монгол Улсын Үндсэн хуулийн зургадугаар зүйлийн үзэл суртаал, суурь зарчим, зорилго нь байгаль эхийг хайрлах зан суртахуун, нүүдэлч соёлоо хамгаалан хадгалах үүрэг, өөрчлөн хувьсаж буй дэлхий ертөнцтэй уялдах бодлого зэрэгтэй шууд холбогдоно. Нэг талаараа иргэдээ өмчтэй, чинээлэг амьдруулах, нөгөө талаараа улсаа нэгдмэл, хүчирхэг цогцлоох тэнцвэр энэхүү заалтад агуулагдаж байдаг. Энэ өгүүллээр Үндсэн хуулийн тус зохицуулалтын үзэл суртаал, суурь зарчим, зорилгыг тодруулж, Үндсэн хуулийн нэмэлт өөрчлөлтөөр нэмэгдсэн “нийтийн” гэх томьёоллыг тайлбарлаж, уялдаа холбоог нь тодорхойлж, зургадугаар зүйлд оруулсан нэмэлт өөрчлөлтийг хэрхэн ойлгож, хуульчлах суурь зарчмыг хөндөхийг зорилоо.
Газар, байгалийн баялгийг хязгаартай өмчлүүлэх, бага хэмжээгээр ашиглуулах мөн энэ нь нийт иргэдэд хүртээмжтэй, тэгш байх нь зургадугаар зүйлийн суурь зарчим мөн. Бид газар, байгалийн баялгийг эдийн засгийн эд гэж үзэж, хэт маркетзэшнь хийх эсхүл нийгэмчлэхээс сэргийлсэн бодлогыг баримталдаг нь уламжлалт үзэл суртаал тул “нийтийн” гэдэг үг нь уг язгуур үзэл, зарчим, уламжлалд нийцэж уншигдахын зэрэгцээ газар, байгалийн баялгийг ашиглах харилцаанд нийтийн оролцоо, хяналт, хариуцлагын (accountability) зарчмыг хэвшүүлэх агуулгаар ойлгогдох, тайлбарлагдах нь зүйн логик юм.

Романтизм, маркетизешнь, нийгэмчлэх, антропосен, экоцентризм, нийтийн оролцоо, хяналт-хариуцлагын зарчим (accountability).